Opvoeden begint bij jezelf
Opvoeden begint bij jezelf: De invloed van je eigen verleden
Als kind ben je afhankelijk van je ouders. Misschien heb je niet gekregen wat je nodig had en kon je daar niets aan veranderen omdat je nog kind was. Dit roept de vraag op: hoe uniek ben ik eigenlijk? Veel van je gedrag komt voort uit de overtuigingen, patronen en pijnen van je ouders. Hoe sta je in het leven? Hoe voel je je meestal? Hoe ga je om met jezelf en anderen? Als (toekomstige) ouder is het belangrijk om aan je eigen oude pijnen te werken. Opvoeden begint bij jezelf. Zo geef je je kind de ruimte om zijn eigen talenten, mogelijkheden en kwaliteiten te ontwikkelen en simpelweg kind te zijn.
De familieketting van pijn doorbreken: Hoe je oude patronen stopt
Wanneer ik het woord kind gebruik, bedoel ik niet alleen jonge kinderen. Ons innerlijke kind blijft immers op zoek naar wat het ooit heeft gemist, ongeacht onze leeftijd. Om de vicieuze cirkel van familiepatronen te doorbreken, is het essentieel om de pijn van je eigen innerlijke kind te herkennen en te verwerken. Zo kun je nieuwe overtuigingen ontwikkelen. Daarnaast is het net zo belangrijk om je eigen kind zonder vooroordelen of oude emoties te zien. Helder kijken betekent je kind zien zoals het is, zonder dat jouw eigen pijnen je zicht vertroebelen.
Vergelijk het met een bril: wanneer de glazen schoon zijn, zie je je kind duidelijk. Maar als ze besmeurd zijn met oude overtuigingen en emoties, zie je niet wat je kind werkelijk laat zien. Door helder te kijken, ben je volledig aanwezig in het hier en nu.
Waarom reageer ik zo? Triggers in het ouderschap begrijpen
Oude pijnen zitten vaak diep verborgen in het onbewuste. Ons psychologische immuunsysteem bouwt beschermende muren rondom die pijnen, wat in de kindertijd een belangrijke overlevingsstrategie was. Bedreigende ervaringen werden weggestopt, zodat we verder konden. Maar hoewel de pijn is opgeslagen, ontbreekt vaak het verhaal achter die gebeurtenis. Hierdoor kunnen bepaalde triggers of symbolen, zoals het gedrag van je eigen kind, oude pijnen naar boven halen. Deze pijn komt vaak zonder waarschuwing naar boven, waardoor je heftig kan reageren zonder te weten waarom.
Zoals Bosch (2007) zegt: “Een symbool is iets dat ons, zonder dat we het beseffen, herinnert aan een oude verdrongen realiteit.” Jouw kind kan zo’n symbool zijn, waardoor de keten van familielijden wordt doorgegeven.
Een voorbeeld uit de praktijk: Pijn uit je eigen kindertijd verwerken
Een cliënt vertelde dat hij in paniek raakte telkens wanneer zijn net geboren zoon begon te huilen. Zijn keel kneep samen en hij ervaarde een “error” in zijn hoofd. In therapie ontdekte hij de pijnlijke waarheid: als kind had hij vaak tevergeefs gehuild zonder een liefdevolle reactie van zijn ouders. Door dit gemis te verwerken, kon hij zijn emotionele blokkades doorbreken. Na een aantal sessies voelde hij rust wanneer zijn zoon huilde, en kon hij de liefdevolle ouder zijn die hij wilde zijn.
Hoe kun je echt luisteren naar je kind als er nooit naar jou is geluisterd? Hoe kan je kind zijn eigen wil ontwikkelen als jij vroeger altijd moest gehoorzamen? Dit kan paniek oproepen en ertoe leiden dat je reageert vanuit emotie, macht of controle. Als jouw kind zijn eigen wil laat zien, kan dit oude pijn aanraken, zonder dat je je daarvan bewust bent. Je raakt overspoeld door herinneringen en emoties uit je kindertijd, waar al je onverwerkte ervaringen liggen opgeslagen.
Helder kijken naar je kind: Hoe oude pijnen je blik vertroebelen
Hoe er met jou is omgegaan als kind, vormt de basis van hoe jij met je eigen kind omgaat. Soms volg je dezelfde patronen zonder dat je het doorhebt, of probeer je iets te krijgen wat je vroeger hebt gemist. Je kunt je kind niet helder zien als je eigen pijn continu op de voorgrond staat. Door een oude pijn in jezelf (onbewust) te herbeleven, kleur je het gedrag van je kind. In plaats van het kind te zien zoals het werkelijk is, projecteer je jouw eigen ervaringen op hem.
Gedrag van een kind vertelt iets: Wat het je probeer te vertellen?
Achter het gedrag van een kind schuilt altijd een intentie. Ik geloof dat die intentie vrijwel altijd een vraag om liefde of verbinding is. Kinderen willen gezien worden, gehoord worden, en zelfs helpen wanneer ze denken dat je verdrietig bent. Een kind dat elke avond uit bed komt als vader niet thuis is, kan bijvoorbeeld proberen zijn moeder gezelschap te houden, omdat ze de aanwezigheid van vader mist.
Liefdevolle grenzen stellen: Hoe je een veilige omgeving creëert
Natuurlijk heeft een kind grenzen nodig, dit biedt veiligheid. Maar hoe je die grenzen stelt, is cruciaal. “De liefde van ouders voor hun kind mag niet begrensd zijn, maar ouders moeten hun kind wel leren welk gedrag wel of niet getolereerd wordt, zonder dat de liefde of veiligheid in gevaar komt” (den Boer-Benders, 2003). Dit is moeilijker als je kind boos wordt, bijvoorbeeld in een supermarkt wanneer je kind heel graag die ene lolly wil hebben. Stel je een grens en word je vervolgens boos omdat je kind niet snel luistert? Dan kan het kind bang worden en denken dat je niet meer van hem houdt. Dit kan diepe onzekerheden veroorzaken, omdat kinderen de situatie niet altijd realistisch kunnen interpreteren. In plaats daarvan betrekken ze het op zichzelf, wat kan leiden tot negatieve overtuigingen zoals: “Mijn moeder houdt niet meer van me omdat ik niet luister. Ik moet mij stil houden.”
Word de ouder die je kind verdient: Samen blokkades overwinnen voor een liefdevol ouderschap”
Wil je dat je kind opgroeit tot een uniek persoon? Dan is het aan jou als ouder om verantwoordelijkheid te nemen voor je eigen gevoelens en reacties. Ieder kind is een individu met zijn eigen identiteit, en soms kan dit jouw eigen onverwerkte emoties aanraken. Dit is precies waar ik je bij kan helpen: samen zoeken we naar de blokkades die je in de weg staan om die liefdevolle, krachtige en rustige ouder te worden die je wilt zijn.
Wil je meer weten over hoe ik je kan helpen in dit proces? Klik op de onderstaande link en lees verder.